Sustum mızrabımı kenara koydum
Gönlümün telini çalmadım eyvah
Kaçtım geçmişimden yarından caydım
Ne dünde, ne günde kalmadım eyvah

Esme yüreğime hasreti yangın
Rüzgar serinletmez kinimi bugün 
Bir çağlayanım ben suları dingin 
Vur yatağına dök kanımı bugün 

​Şiirler utangaç ne söylesem boş
Kalmadı denecek söz Çanakkale
Bakma sana değil akıttığım yaş
Haline ağlıyor göz Çanakkale

​barışı öğrenin çocuklar
öcü belleyin savaşı
şakasına bile olsa vurmayın birbirinize
şiddetin kiri asla bulaşmasın
o mis gibi kokan ellerinize

toprak ulu
toprak vatan
toprak sessizliğe bezenip suslarıma çatan!

​"Sus" diyemezsiniz bana
ben asi çığlıkların rençberiyim

​eğer istiyorsan ben giderim
notaları intihara meyilli bir keman sesi kalır ardımda
kimsesizliği koklarız
senli benli düşlerin girdabında

​ağlamasını bilir bizim çocuklar
annemizin üzerimize örttüğü yorgan gibi
sıcacıktır gözyaşları
vakit hasrete durur
gecedir, ayazdır, soğuktur
saklar karanlık hıçkırıklarını
sesleri boğuk boğuktur

​hani büyüktü dünya
al işte, boğuldu bir damla gözyaşında
nerede ıhlamur kokan sabahlar
nereye kayboldu maviyi muştulayan alev topu
hayallerim ayazda kaldı
şiirlerimin payına düştü karanlık
eyvah ki vah bana
bir damla gözyaşı diyorum
söndürdü güneşi

​ben şair değilim
bunca suskunluğun arasında
tutuklanması müstahak bir düşünceyi
özgür kılamamışsam eğer
suslarımı kefene sararak