KİMLER AĞLASIN

Şu yalan dünyadan ben göçer oldum,
Dostlar ağlamasın, eller ağlasın,
Yalana, sahteye alıştım, doldum,
Sözler ağlamasın, diller ağlasın.

Çalıştım, didindim kıymet bilen yok,
"Yoruldun mu" diye terim silen yok,
Benimle ağlayan, benle gülen yok,
Yokluğumu anlayan kullar ağlasın.

Bu dünyaya sanki iz mi bıraktım,
Sen-Ben idik sanki "biz" mi bıraktım,
Gülizâr'da bir filiz mi bıraktım,
Hakkını yediğim güller ağlasın.

Âlemi ebed'de sorsunlar hesap,
Ayıklansın orda tane ile sap,
Can çıkmadan derimi yüzdüren kasap,
Post'a ağlamasın, yünler ağlasın.

Yaşadık bir ömür sayarsan çile,
Ne bostan bıraktık, ne dolu file,
Koştursak ta varamadık menzile,
Menzil ağlamasın, yollar ağlasın.

Cahildim yaşarken, cahil giderim,
Benimde cihanda buymuş kaderim,
Mahzun bağlamamı tutmaz ellerim,
El değmemiş kalan teller ağlasın.

Kaan ÖZASLAN
24.04.2017