Ömür

Öyle bir hâldir ki durur bedenimde
Ne yana yönelsem elimde kalır
Kahreyler her bir cümleyi dilimde
Senden geçer ve beni benden alır

Yahut toplanır ucra bir köşe de
Bulurken teselliyi cürm neşe de
Fayda etmez unuturum dese de
Gövdesi çürür, dalından kırılır

Gökyüzünü boğuk telâşı sarar
Hüküm giyer ona bahtsızca karar
Gecenin sırtında mutluluk arar
Bir yakın temaşa tutup sarılır

Yer titretir gibi keskin figânım
Kesilirken gönüllere dermanım
Çeliktir boynumu tutan urganım
Şafak vaktinde sehpama vurulur

Niyet bağlar özünde acı heves
Boğar gibi gaybı aldığın nefes
Yürü sen şimdi kendi ilmini kes
Gün gelir haklı hesabın sorulur

Hatırla kanar gece seherini
Onmaz yaraların kalbe yerini
Ve vakit ömre biçer değerini
Veda anı gelir sona kurulur...