SEVMİŞTİM SENİ

Kelimelerin boğulduğu tütsüde sevmiştim seni,
Titrek ihtirasların ölümcül virüsü sararken düşlerimi,
Kanserojen geceler lime lime sinerken uykularıma,
bir yarısı çatlak beyin içgüdüsü,
düşünce zelzelesi
ve dağlar kadar enkazı yüklenip götürürken guruba ellerim,
yine de heceledim kızılını güneşin..

Müstakim dokunuşlar tek tek soyutlanırken nazlı sabahlardan
Bir hırpani paslanmışlık otururdu dizlerime,
Sonra gözlerime şehrin kimsesizliği siner, dinamit gibi patlardı bakışlarım.
İsyanla acıyla oyulmuş toprağımdan avuçlarımın kanayan nasrı fışkırırdı.
Tenimin müfrit iflasıydı sensizlik,
tarümar hikayemin resmiyetiyle eşleşen.

Yüreğimin duvarlarını oyan soğuk,
ümitlerimin tabutunu taşırdı karanlığa.
Heyulası kılıçlaşan cam kırıklarıyla çizerdi hayatı ayrılık,
Bünyesi psikolojisinden beslenen insanın tartaklanmış mukavemeti neylesin?
Bu yöndeydi tohumu çürüten çorak serzeniş..

Kasaturası aklına saplanmış kavgamın intiharlarında sevmiştim seni.
Oysa hep bir çocuk olmak isterdim salaş kıyılarında bol susamlı simidini ısırırken İstanbul'un.
Banklara düşen yıldırımları avuçlayacak öyküyü yazmak için doğmamıştım,
Annemin kentli bir kadın olamadığı tarla kültürünü sokaklarında yaşatmaktı gayem.

Yalnızlaştırılmış kalabalıkların zehrini mi kusacaktım?
Kız Kulesinde
Boğaz'ın küresel eşkalinde yabanıl gönüllerin Türkçeleştirdiği aşkları mı övecektim sana?

Kıyılarını dahi kulaçlayamadığımız sularda ağladığım günü anımsar mısın?
Dalgaların martısızlığı,
Taşların yosunsuzluğunda sevmiştim seni.

Kerem dillere destan,
Aslı namına hayran olmuş,
Ferhat'ı öldüren dağlar
Şirin'i yaşatmış
Ve Mecnun'u delirten çöller
Leyla'yı yüceltmiş neye yarar?
Kilitsiz kapı, kırık kapıdan farksız mıdır sevgilim?

Ben seni kilitsiz kapılarda başıboş bir anahtar gibi sevmiştim.

ENGİN YEŞİLYURT