Yaşamak

gecenin yarısında

aklına düşen bir cümledir yaşamak
bazen kederli bazen sevinçli
saçına biriken kar
şiir âlem
güneşe yeltenen
insanları eksilmiş masalar

türkülerde eğlenmek
bir zaman susmak türkülerde
mektup yazmak
yâr yarasına
henüz basılmamış tuzdur yaşamak

sardunyalalara su vermek
çocukların elini tutmak yaşlı gözlerle
düştüğün odalarında hastanelerin
çare aramak kaç derde
özlem duraklarına birikmiş köz
verilmemiş sözdür
koşmaktır bir otobüsün ardından
esen yellere aldanmak
biliyorsun, sürüyor yaşamak

varlığını bırakıp insanın
darlığına, karanlığına mum olmak
yanmak
ağlamaktır gülüp geçtiğine
gülmek bir yasın ertesi

istesen de istemesen de
rüyada gerçekte
hüzünde ve umutta
inatçıdır hep yaşamak

yaprağa dönmek sarı yeşil
dolanmaktır aşk ile
bir şımarık sarmaşık

ayın sessiz ışığında
gidenlere çekilen iç
kalanları uyutmak dizinde
bir damla suyla arınmaktır yaşamak

pencere sakinliği
seyre düşmüşken sabah
kıvrılıp giden yolların en başında
bilmeden sonunu bulmaktır

bir dağa küsmek
bir dağa sarılmaktır ilkyazda
deniz de tutar insanı kan da
mahçup bir edayla yaşamak
resimlerle konuşmaktır yıllar sonra

en çok kuşlara öykünmek
en çok buluttan almak
payına düşeni
el olmak yaşamak
kalem olmak alın yazına
şükredip ekmeğine aşına
bir gülüş için
dövüşe dövüşe ölmektir.

Ocak 2019