"Bir kutlu destan, oğul!" diye gururla anlattığı gibi eskilerin,
"Müslüman Türk'ün amansız varlık yokluk mücadelesiydi Çanakkale,
Çeliğe, demire karşı ete, kemiğe bürünen yiğit çerilerin,
Canları bahasına savundukları kutsal kalesiydi Çanakkale." 

Ozanlar ardımdan ağıtlar yakar
Enkazın altında kalan biz miyiz?
Bir ağıt an gelir bentleri yıkar
Enkazın altında kalan biz miyiz?

Onu dilim dilim dilen namussuz.

Hainler her yerde cirit atıyor,
Azıya almışlar gemi besbelli,
Birçoğu millete caka satıyor,
Beleşten yutmuşlar yemi besbelli.

Zamanın en vahim noktası bugün
Saati çıkmaza kurduk, ağladık.
Akşamdan sabaha eriyip gün gün
İncelen umudu kırdık, ağladık.

Nedir bu yozlaşma, sorarım size
Türklerin diline n'oluyor bugün?
Atadan emanet değil mi bize
Kim artık dilini kolluyor bugün?

Gördüm ki yeniden kadim toprağı
Kan ile yoğurup kardılar ozan.
Daha dün yeşeren körpe yaprağı
Dalından koparıp kırdılar ozan.

Susun da öğrenin siz onu benden
Haklının hakkını korur mu, dersin?
Ne zaman bir adım yürüse önden
Mazlumun yanında durur mu, dersin?

Hakiki sandığım yalan dünyadan
Falancı düşlerden, filan hülyadan
Nihayet diyerek ben bu rüyadan
Ayıktım olmadı, aydım olmadı.