DAĞINIK DÜŞÜNCELER

Dostluk tatilde. Geri döner mi belli değil.

Sevgi mefta. Halbuki muhabbet her işin başı olmalıydı. Sevgimiz yapmacık çiçekler gibi soğuk donuk ve kokusuz.

Tahammül son nefesini vermede.

Güneş sanki doğsam mı doğmadan batsam mı ikileminde.

Dostluk çok eski zamanlarda kalan bir masal.

Paylaşmak hep bana sadece bana olursa tamam.

Adalet hokkabazın elinde hokus pokusa kurban edildi. Oysa adalet için ;

"Toplumların en büyük derdi adaletsizliktir.
Rüşvet kapıdan girince adalet pencereden kaçar." denilmiş. Biz adaleti kurban ettik. Adaletsizliği koynumuzda besledik.

Türkülerde kaldı Türküler… Türkülerimiz bile Türk demiyor adeta.
Sabır bitti.
Anlayış mı o ne?
Mutluluk bir peri masalı.
Tebessüm yoğun bakımda.
Saygı komada.
Yalan ve yalakalık en gözde meslek.
Sevmek sizlere ömür.
Insanlık işte o öldü ruhuna bir Fatiha.
Vefa o artık sadece bir semt adı bulmacalarda sorulan.
Slogan yapılan en güzide iş.
Hamaset sudan ucuz.
Siyaset küfür üretme merkezi.
Hakaret siyasilerin besmelesi.
Iki yüzlülük bile utanmaya başladı bir kaç yüzlü adamcıklardan.

Ideloji çıkmaz sokak.

Kör kütük biat el üstünde.

Yolda bulunanlar yoka çıktıklarından daha değerli.

Liyakat kaf dağının ardında.

Artık evlilikler bile sanal ortamda ayağa düştü.

"Alçaklığın hainligin ikiyüzlülüğün puştluğun ve kısacası cümle kokuşmuşlugun at oynattığı bir dönemde yaşamdan zevk alabilmek ancak zayıfların bahtiyarlığıdır.
Esas olan sadece yaşamak değil insana yakışır şekilde ve onurlu yaşamaktır.
Teslim olmadan boyun eğmeden sürünmeden el etek öpmeden yaşamaktır."
Diyebiliyorsanız ne mutlu size.
Hâlâ bir umut var demektir.

Doğan Ay