MELEKLERİN CİNSİYETİ

Memleketimizin eski Başbakan yardımcısı kendine suikast düzenleneceğini iddia etti. Bu iddia ile ülkenin en mahremine girildi, en gizli sırlarına el konuldu.

Bilgisayara sonradan ekleme sahte delillerle bir çok şerefli Türk subayı hapishanelerde yattı. Kimileri evlatlarının düğününe katılamadı, kimileri annelerinin cenazelerine. Kimileri ise kahırlarından kanser oldu ve öldü.

Bu subaylara karşı eskiden tutukladıkları pkk teröristlerin tanıklığı kabul edildi.

Yarbay Ali Tatar kendisine atılan iftirayı kendine yediremedi, intihar etti. Bunun üzerine vicdan yoksunları '...mermiye kafa atanlar nereye… Hesabı ödemeden nereye'... diye alay edebilecek kadar aşağılaşmaktan çekinmedi.

Ve sonra ülkenin tarihinde gördüğü en büyük felaketlerden biri, belki de en başında geleni yaşandı.

Bir cuma akşamı 'Prime Time' da herkes TV önünde bir darbe girişimi izledi.

Vatandaşa havadan mermiler yağdı, Gazi Meclis bombalandı. Vatandaşlarımız öldü.

20 yaşında erler köprünün üstünde kayışlarla dövüldü. Bu kareler tüm dünya kamuoyuna servis edildiği gibi, bu çocukların aileleri de bu resimleri gördü.

O günle alakadar çok daha vahim iddiaların olduğunu biliyoruz.

Sonra kışlaların önüne çöp kamyonları, vidanjörler çekildi. Tarihi askeri okullar kapatıldı.

Koskoca Türk Ordusu'nun paşaları Anıtkabir'i ziyaret ederken üstleri arandı.

Üst düzey siyasilere yapılan askeri törenlerde askerlerin belindeki tabancalarının şarjörü çıkartıldı, tüfekleri etkisiz hale getirildi.

Sonra peş peşe askerler yemek zehirlenmesinden acile kaldırıldılar, içlerinden ölen oldu.

Işid denilen canavarların askerlerimizi diri diri yakmaları internete servis edildi, herkes seyretti.

Sınırımızı ihlal etti diye Rus uçağı düşürdük, bir Rus askeri öldü. Ciddi boyutta diplomatik krize neden oldu. Ve sonra Ruslar 'kazayla' bizim üç askerimizi öldürdü.

Süleyman Şah Türbesini 'taşırken' bir askerimiz yine kaza sonucu şehit oldu.

Astsubayalara beylik tabanca verilmedi.

Daha bir kaç hafta evvel, pkk elindeki esir Türk Askerlerinin görüntülerini yayımladı.

Bunlar bildiklerimiz, duyduklarımız.

Ama bütün bunlar önemli değil.

Önemli olan askerin yemek duasında Yaradan'a 'Tanrı' mı yoksa 'Allah' mı diye seslenmesi.

Allah var, biz Bizanslı değiliz.
Hani hep denir ya; Bizanslılar, Fatih'in topları surları döverken meleklerin cinsiyetini tartışırmış diye…

Biz meleklerin cinsiyetini umursamıyoruz.
Bizim için önemli olan 'Allah' mı 'Tanrı' mı…

Bu konu çok önemli bizim için;
her iddiasına varım, 'Tanrı' diyenlere karşı sergilenen 'duyarlılık(!)' memleketimizde 40 çocuğun ırzına geçildiğinde, ve bu olay örtbas edildiğinde sergilenmemiştir.

'Tanrı' diyenlere verilen tepki, kız çocuklarımız 'yatılı Kur'an kursunda cayır cayır yandığında verilmemiştir.

Siz misiniz 'Tanrı' diyen?
Anında kakofoni başlar,
Yok 'Esma'ül Hüsna', yok 'Allah'ın 99 ismi…

Ve olayın en vahimi de, bu kakofonide çıkan en yüksek seslerin zerre kadar konuyla alakadar bilgi sahibi olmamalarına rağmen inat ve istikrarla 'Nuh' deyip peygamber demeden parmak sallamaya devam etmeleridir.

Kimse bunca sene bir kesim tarafından din düşmanıymış gibi gösterilen bir ordunun, laik bir Cumhuriyet'in ordusu olmasına rağmen 'TANRI'MIZA HAMD OLSUN' diye sofra duası adeti olduğuna bakmaz.

Kimse güncel hayatta kullandığımız 'Rab' kelimesinin Esma'ül Hüsna'da olmadığını, eski asur dilinde 'Efendi' manasına geldiğini umursamaz.

Veya her duadan sonra söylenilen 'Amin' ifadesinin kökeninin aslında firavun dönemi Mısır'ın bereket tanrıçası 'Amon'a dayandığını.

Kimse 'Allah' kelimesinin müslümanlıktan önce de Arapçada kullanıldığını, İbranice 'Elohim' kelimesinin tanah'ta Yaradan'ın ismi olarak geçtiğini umursamaz.

Yeter ki TANRI deme…

Bu konudan neden rahatsız olduğumuzu anlamadıkları için ''Allah' denmesi seni neden rahatsız ediyor?' diye sorarlar bir de.

Kardeşim, Allah denmesinden rahatsız olmuyorum ben.

Ben sadece diyorum ki, onca sıkıntı varken meleklerin cinsiyetini tartışma vakti değil.