İNSAN OLABİLMEK

Bütün değerlerimiz yerle yeksan oldu. Kültürümüz çürüdü. İnsanlığı unuttuk.

Garip bir hâl içinde debelenip duruyoruz. Maddi her şey yerine gelebilir fakat bozulan yok olan değerlerimiz ne olacak? Hem milli hem dini değerlerimiz hiç görülmediği kadar değersizleşti. Din adına ahkam kesenler dini milliyetçilik adına ahkam kesenler de milli değerlerimizi dağıttı.

Bizden dediklerimizden yedik en büyük darbeyi.

Kültür bunalımı yaşıyoruz.

Yarınımız yok ediliyor. Gelecek yüz yılımız yok edildi ve hâlâ yok ediliyor. Gelecek kuşakların bizi pek hayırla anacağını sanmıyorum.

Siyasî bezirgânlara alkış tutmaktan kaybedilen değerleri bile görmüyoruz.

Buyurun size bir küçük hikaye. Neleri kaybetmişiz bir okuyun.

"Tıp fakültesini yeni bitirmiş, pratisyen hekim olarak ilk görev yaptığım yere, Konya'ya bağlı bir beldenin sağlık ocağına gitmiştim. Gençtim, bekardım. Küçük bir beldeydi gittiğim yer. İlk gece bir eve misafir olmuştum.

Tren istasyonunun hemen yanında bir evdi. Akşam yemeğinden sonra çaylarımız gelmiş, sohbetler edilmişti. Üzerimde yol yorgunluğu, geldiğim yeni yerin yabancılığı vardı. Saatler ilerliyor, ağır bir uyku beni içine çekiyordu. Ev sahibine bir şey de diyemiyordum.

Bir müddet daha geçti; yine bir hareket yoktu. Evin büyüğü olan Hacıanneye sıkılarak: "Anneciğim, sizin buralarda kaçta yatılıyor?" dedim.

Hacıanne: " Evladım treni bekliyoruz. Az sonra tren gelecek, onu bekliyoruz" dedi.

Merak ettim, tekrar sordum: "Trenden sizin bir yakınınız mı inecek?"

Hacıanne: "Hayır evladım, beklediğimiz trende bir tanıdığımız yok. Ancak burası uzak bir yer. Trenden buraların yabancısı birileri inebilir. Bu saatte, yakınlarda ışığı yanan bir ev bulmazsa, sokakta kalır. Buraların yabancısı biri geldiğinde, ışığı yanan bir ev bulsun diye bekliyoruz."

Ne dersiniz insan olabilme değerimiz konusunda?

Komşu hakkı öldü.

Yardımlaşma öldü.

Paylaşma öldü.

Sevgiyi katlettik.

Saygı kayboldu.

Küfür dili artık devlet yönetiminde.

Tanrı sonumuzu hayır etsin.

Doğan Ay