​​Bir kadın ne kadar parçalanabilir? Kaç bin parçaya ayrılabilir ömrü hayatında onu anlatacağım sana kibir, gurur ya da saçmalık saymaz isen...Savrulduğu yerlerden her seferinde küllerinden yeniden nasıl doğmayı başarır bazı bölümlerini anlatayım öykümün... Cılız, saf bir ergen kız iken evleri başlarına yıkılan insanlara parçalandım. Cumhuriyetin kutlu bekçisi olan okulumun kutlu öğretme...

"Öğretmen küçük öğrenciye seslendi;– Gel oğlum. Kalk bakalım tahtaya, sana bir sorum var.– Buyrun, öğretmenim..– Canlılar kaça ayrılır?– Dörde ayrılır öğretmenim.– Bana yanlış gibi geldi ama hadi say bakalım..Minik öğrenci parmaklarıyla saymaya başladı;– Bitkiler,Hayvanlar,İnsanlar,Çocuklar.– Çocuklar da insan değil mi oğlum?– Haklısınız, o zaman canlılar üçe ayrılır öğretmenim– Peki, şi...

Sevgili ülkem okullar çocuklarınla dolu. Ama sen öyle şaşkınsın ki bu yıl! Eğitim içeriği bu gün bir düzenlemeye, yarın başka türlüsüne, öbür gün hiç birine benzemeyene dönüşüyor. Diken üstündesin, ya evladım başaramazsa-sınavı alamazsa endişesinin acısı böğründe.Niye benim başıma geldi deme lütfen. Sorun sadece senin şartlarında değil, ülkenin gelmişinde- geçmişinde… Bilgi çağını geride...

Var olman elinde değildi, kadın ya da erkek olarak doğman da. Bilakis doğmana rağmen insan olman elindeydi. Doğmalarına rağmen insan olmaya çalışan o küçük azınlığı, şemsiyeyle kümes kurcalar gibi dürtüklemen de gerekmiyordu, sayın çapı hacminden az, neye öfkeli olduğunu bilmeyen huzursuz kalabalık. ​Daha yavaş yavaş gelişmeye başlayan bedenlerinin utanılacak yabancı bir olguya dönüşmesi...