Yine sevdim seni, helal et..

Beklemesem olmaz mı diyorum güneşin doğmasını?

Neyse diyorum, neyse..
Biliyorum sen sevmezsin ama çay demledim yine. 

Bir bardakta sana doldurdum.. 

Bu soğuttuğun kaçıncı bardak inan sayamadım, ama olsun Seni düşlerken kuruyan boğazıma, yokluğunun soğukluğu ile çatlamış dudaklarıma bir nebze iyi geliyor çay..

saat sanırım üç, belki de dörtü oldu gecenin.. 

Sana söyleyemediklerimi anlatıyorum yalnızlığımın yankılandığı duvarlara.. 

Duvara çarpıp yere düşüyor kelimelerim, cümlelerim.. 

Anlayacağın bir hayli dağınık odam sana söyleyemediklerimle.. 

Geceleri, can vermeden ölmenin ne olduğunu öğrendim.. 

Bir garibim, biraz tuhaf ve huysuz.. 

Gittin de ne oldu sanki?
Aç mı kaldı martılar? 

Zaten etçiller, senin attığın simide ihtiyaçları yok.. 

Söylesene gittin de ne oldu sahiden?

Bu gece unutacağım seni.
Bardakta soğuyan çayın için kızmayacağım sana. 

Sensiz kaç gün geçti unuttum zaten.. 

Seninle geçenleri de unutacağım bu gece.. 

Sana söylemek istediğim çok sözüm var ama onları da unutacağım..

Neden unutacaksın beni diye sormayacağını biliyorum.. 

Sen sormasanda ben söyleyeyim.. 

Ben anlatayım, sen anla bu gece.. 

Sesim yetişmese bile sana, sen duy bu gece..

Sahi nasıl unutacağım seni.. 

Hatırlamak için çaba harcamazken unutmak için ne yapmalıyım?
Bir şiirde okumuştum.. 

Mutluluk kör, yalnızlık sağır demişti şair.. 

Şimdilerde daha iyi anlıyorum.. 

Yalnızlığın çığlığını ve mutluluğun bir türlü gelmemesini.. 

Ne diyordum ben, bak yine unuttum seni unutacağımı.. 

Çayımdan bir yudum alıyorum.. 

Bu gece yağmurlu burası, hava soğuk.. 

Gerçi sen yokken sıcak olan tek şey ellerimi elinden ayırırken açtığın yara.. 

Sensiz beni, senden başka kimse anlamıyor biliyor musun?
Susuyorum bende, hem sana hem de kalabalığa.. 

Sana susadıkça kalabalığa susuyorum..
Yalnızlık gibi çığlık çığlığayım aslında.. 

Gelsen duyacaksın ya da varabilsem yanına..