İnanınız

Gün karanlığa döndü yüzünü
Güneş göç eyledi uzaklara
Elleriyle lambalarını yaktı kent
Geceyi, leziz bir çay gibi

Tavında demledi Tanrı
Beş parasızız yine
Damaklarımızda yoksulluğun
Buruk ve acı tadı

Güneş doğunca
Çöl kıraçlığından utandı
Göğsüne gülün yaprakları düştüğünde.
Gül, görkemiyle
Kızgın kumları kızıla boyadı
İnanınız lütfen!
Tatlı bir söz, güzel bir gülüş ve iyi niyet
Bir gün,
Bütünüyle değiştirecek dünyayı.