Mor

Güleriz dalların arasında 

ama olamayız ilkbahar 

çıtlık ağacına sor 

saçaklarından düşen çocukluğum 

toy sevinçler sağıyor

süslenmiş yalnızlıklar diyor

susup kaldı usumuzda

rüzgarın kokusu başımı döndürüyor

yaza doğru göçüyor ruhum dudaklarından

haylaz ve ince turkuaz gece

bürünüyor ayaklarımız

üşünüyor hayret

kuş tıpırtısı geçiyor kalbin ritminde

desenler çiziyor dokunduğu yere bir yanımız

camlar ve çerçeveler

kırılıyor mor

bir yarımız hep ağlıyor

bu minvalde akıyor saçların yola

gidenler mi çoğalıyor

kalanların ardında