TREN KALKIYOR (Almanya gurbetine gidiş)

tren kalkıyor
vagonlarında binlerce tükenmiş umut
ey güzel Anadolu bizi artık unut​

​tren kalkıyor
un çuvalında bulgur tarhana
feryat figan içerisinde ak saçları
elleriyle rayları dövüyor bir ana
göğüse bastırılan hilal yıldızlı bayrak
gidenlerin ardından okunmayı bekliyor Kur'an
ey bin yıllık tarih
şimdi bizden utan

tren kalkıyor
yetmişinde bir dede
gözleri sitem dolu
unutmuş erkeklik şanını
ağlıyor
gıcırdayan dişlerinin arasından
güç bela kurtuluyor sesi
Allah diyor Allah
Allah kahretsin böyle düzeni

tren kalkıyor
toprak bakışlı adamlarda
lacivert takım elbise
batılılığın simgesi
tanımıyor evladı babasını
alnına değerken
ısırarak kanattığı dudakları

tren kalkıyor
fabrika tulumlarına
maden ocaklarına
bilmediğimiz ellerde
hakaretlere aşağılanmalara
kravatlı beyler
halkının yenilgisine umursuz
işte size ekmek yaşayın diyorlar
onursuz ve gurursuz

tren kalkıyor
rafa kaldırılıyor kimlikler
yolcuların adı gayrı alamancı
ne gurbette ev sahibi
nede öz yurdunda hancı
yüreklerde kini yeşerten
sahipsizlik
kırılan gülüşlerde beliren
vatansız sancı

tren kalkıyor
eğiliyor yoksul boyunlar
açılıyor tabakalar sarılıyor tütün
dumanına eşlik eden lokomotif isi
sevgiliden alınan boynu bükük karanfil
yetim sevdaların tesellisi

tren kalkıyor
pencereden sallanan el
hoşçakal diyor yarine
dayanamıyor bir aşık
koyuyor sazını dizine
sesi yanaklarından süzülüyor
ve ağıt içre nağmeler dolanıyor
gariplerin diline
"İşte gidiyorum çeşmi siyahım"

Okan KİLİT