Özümüzden kopuğuz, artık biz değiliz: Biz.
Hor görülüyor şimdi, töremizi unuttuk.
Yad eller su yolumuz; yabanla olduk yüz-göz.
Doğup büyüdüğümüz yöremizi unuttuk.
Ve sen gittin...
Gökyüzünde hüzün
Bu dileksiz ümitler kimin?
Şehlâ bir sitem
Kan bulutu yüzün...
Telif Hakkı
© Nazmi Sancar Yıldırım
Susturuldu muhalif konuştuğu bölgede
Diline gem vuruldu savunduğu ilkede
Sorsanız demokrasi, adalet var ülkede...
Tek kişinin elinde köle iken her kurum
İyi değil bilesin memlekette son durum.
Bu düzen ki laf tutmaz
Sır bozulur burada.
Namussuzu aratmaz
Ar bozulur burada.
Şahittir bu toprak senin namına
Adına Mustafa desem de yetmez.
Tanımam üstüne başka numune
Farkına Mustafa desem de yetmez.
Bir gün gönlün diler, ararsan beni,
Mektuba gerek yok, bağırsan yeter.
Üşürsen bedenim ısıtır seni,
Elini elime değirsen yeter.
Bırak kavga güreşi, sözün olsun hançerin
Kırılır be kardeşim kırılmayan zincirin
Armut değil, dut değil, o bildiğin incirin
Zalimin ocağına dikildiği gün gelir.
Fırtınada uçup savrulan yaprak,
Ömrünce dalından kalırmış ırak,
Issız bir dağ başı olur son durak
Başta taç olsa da evveliyatı,
Çözemedim gitti ben bu hayatı.
Ayşe'nin hayatını nasıl anlatsam size
Yüzündeki acının yarığına ağladım.
Ayakları morardı, kavuşmadı gündüze
İzindeki yokluğun çarığına ağladım.
