Değdi gözlerime bakışı koyu
Kalın kaşlarını çattı neyleyim.
Hediye ettiğim yeşil mantoyu
Çıkarıp üstünden attı neyleyim.
Kalmak için tek başına
Çelme taktın yoldaşına
Hiç dolaşma hiç boşuna
Sokak cadde, il il adam.
Zalimin zulmüne, nefrete, kine
Alışmadık diye sövdünüz bize
Saraya kulların zalim beyine
Yılışmadık diye sövdünüz bize
Kelimelerin boğulduğu tütsüde sevmiştim seni,
Titrek ihtirasların ölümcül virüsü sararken düşlerimi,
Kanserojen geceler lime lime sinerken uykularıma,
bir yarısı çatlak beyin içgüdüsü,
düşünce zelzelesi
ve dağlar kadar enkazı yüklenip götürürken guruba ellerim,
yine de heceledim kızılını güneşin..
Gel desende dilinle
Gelemem ki seninle...
Gelmem mümkün değil ki
Bırak beni gideyim
Cesaretim yok belki
Bırak beni gideyim
Telif Hakkı
© Nazmi Sancar Yıldırım
Bizim köyde hüzün varken
Kar düşerdi dağa erken
İncinirdi incir, gürgen
Öğretmenim öğretmenim.
Yıllardır Atatürk'e ağzından çamur saçtın
Paçan sıkışınca hemen İngiltere'ye kaçtın
Atatürk olmasaydı bugün açtın
Yatacak yerin yok püsküllü deli
Hiç kimseye dur diyemem
Giden gider, kalan kalır.
Bal üretip zıkkım yemem
Giden gider, kalan kalır.
Tortusu temizlenir, boşalırdı kuyular
Suların avuç avuç durulduğu zamanlar.
Nehirler başka akar, nazlanırdı kıyılar
Yosunların taşlara sarıldığı zamanlar.
