yalınayak bir gerçekle
ağlayan çalgı sesleri, noktalar...
Servet aşkı arttıkça ömür taptı devrana
Altın, yüzük takıda; malda vefa kalmadı.
Tuz karıştı şekere, şeker girdi kovana
Şifa diye sevdiğin balda vefa kalmadı.
"Ozan Arif kimdir?" diyorsan bana,
Türklüğe çatanı oyan adamdır.
Hastayken doğrulup kalkarak sana,
Hainleri bir bir sayan adamdır.
perdesini açarken ellerin sesitoplayıp bütün geçmişi gidiyor sabahsaymadımkaç zerrem ziyanbu duygularla şimdi sanaşarkı söylemek isterdim inan aynı matemi dinlesarıyor başa yine alı yeşiliolsaydın ya ağlasaydık demekincitiyormuş zamanı belli dağ ova demeden hiçatmışken umutları bizömür sancısının eksilmiş kapısındanne kolaydı gülmek oysayetişmedi yarına yarım kalan duvardan düştüğ...
"Bu dünyadan gittin ya, sürekli yanacağım
Âşık Avşarî
Yazdığım destanlarda, adını anacağım"
"Arkamda dur yavrum" demiştin bir gün
Ben verdiğim sözün arkasındayım
Geçmişe bakarak ölsem de her gün
Senden kalan izin arkasındayım
Biz onu çok sevmiştik, ruhu şâd mekânı cennet olsun.
Ey! Arif'e vefasızlık edenler,
O, ehl-i vatandı, ya siz kimsiniz,
Utanmadan kan davası güdenler,
O ter akıtandı, ya siz kimsiniz.
Sen gidince yetim kaldık ozanım
Türk ağlıyor, sen toprakta, ben naçar
Haykırarak kutlu destan yazanım
Türk ağlıyor, sen toprakta, ben naçar
Ozanca anmalı, Ozan'ı...
Yürüyüp toprağımın bağrına,
Mûkaddes düşü, var kıl Ozanım…
Devâ olsun da gönül ağrına,
Cennet ırmağına dal Ozanım…
Telif Hakkı
© Nazmi Sancar Yıldırım
