Şiir bilinmezlik ceketini giydiğinden beri
Şarkılara yakışmıyor sesim
Okunmayı bekleyen kitaplar
Masamın üstüne çöreklenmiş yıldız kümeleri
Koparmaya kıyamıyorum, cahilliğim bu yüzden.

Yine mektup yazmışsın ahval nasıl demişsin,
Duvarımıza çivi çakamaz olduk emmi.
Vekilin keyfi gıcır n'eder asıl demişsin,
Kendi çocuğumuza bakamaz olduk emmi.

Dinle anlatayım; nasıldır huyum,
Kumaşı giyerim, keten istemem.
Zor beğensem bile, işte ben buyum,
Pamuklu severim, saten istemem.

Burası köy yeri, burada kışlar
Kar ile boranla geçer Yusuf'um.
Kar erir, ardından ilkbahar başlar
Bitkiler yeşerir, açar Yusuf'um.

Bir ümit diyerek belki bin kere
Soruldu sorulan, iş işten geçti.
İtilip kakılıp sebepsiz yere
Kırıldı kırılan, iş işten geçti. 

Ruh halim, herşeye mani,
Kızasım yok bugünlerde.
Ne bir şiir, ne bir mani,
Yazasım yok bugünlerde. 

Ben o yaramı sararken,
Yamacımda sen mi vardın?
Bilmezsin ki! O günleri,
Daha bir ekmek kadardın…

Emir buyurduğunuz üzere sınır yığınağımız tamam
Hedef zenginliğimiz iştah kabartıcı
Siz yeter ki parmağınızı şaklatın bol yıldızlı bayım
Zira sözünüzü bekleyecek kadar sabrımız kalmadı

Değişmez sandığım bu katı töre
Eğer mi bendeki sureti yere
Dışımdan aldığım bilgiye göre
Yüreğim, benliğim, içim sendedir.