(Haddim olmayarak )
Onun adı Arif soyadı Şirin
Tanımam diyenler bilsin istedim
Onun sazı yürek her sözü derin
Tanımam diyenler bilsin istedim
(Haddim olmayarak )
Bir zulmü yıllarca seyrettik durduk
Benim öz kardeşim karalar bağlar
Ne gördük ne bir gün halini sorduk
Zalim kan akıtır mazlum can ağlar
Musul'da Kerkük'te Türkmen kan ağlar
Bu şiirimi Ozan Arif abimin vefat haberini aldığım anda yazmıştım aslında minibüsle okuluma giderken. Paylaşmakta biraz geciktim. Ev sahibim evden çıkardı ben geçicem diye... Daha yeni evlenmiş ve taşınalı 6 ay olmuştu... Yeni taşındığım evde doğal gaz hemen açılmadığı için de hastalıkla mücadele ettim. En acısı da abimin cenazesine katılamadım taşınma olayı yüzünden... Mekanın cennet olsun Ozanlar ozanı abim benim...
Türk Milleti hiç sapmadan,
Atatürk'ün izinde hep.
İlkelerinden kopmadan,
Atatürk'ün izinde hep.
Yollar Karanlık bir duvara çıkarBunlar herkesin geçtiği yollarİnsan-çıkar ellerinde kir toplar. Badem ağaçlarından sorumlu değildir Hiç kimse yeşil kadar"Aman"Ne uzun kelime Dizlere gitmeyi öğretir hüzünÜzerinden yüzün çıkar. Aynası kırılmış yıllarınEski evler, eski plaklar, dostlarDaha eski neler nelerAltından dilbaz akşamlar çıkar. Zemheriden ilk yazaSonbahar de istersen güzünİsterse...
Hocalı' da yaşananlar
Anlatılır zulüm değil!
İşkenceden öte bunlar
Ölüm bile ölüm değil!
Ülküyü söyleyen ülküyü yazan,
"Bir Devrin Destanı" ne yazık bitti.
Başbuğ' un "evlâdım" dediği ozan
Ârif' çe yaşadı Ârif' çe gitti.
Servet aşkı arttıkça ömür taptı devrana
Altın, yüzük takıda; malda vefa kalmadı.
Tuz karıştı şekere, şeker girdi kovana
Şifa diye sevdiğin balda vefa kalmadı.
