ZİGANA

Karadır dağların, yoğundur sisin
Dumanla yoğrulur yazın Zigana.
Batıdan doğuya yönelir sesin
Ulaşır Kaçkar'a sözün Zigana.

Yıkanır üstünde toprağın teni
Çıkarır giyersin mor elbiseni
Kirpiğin yağmura tanıtır seni
Nemlenir, sulanır gözün Zigana.

Uzar da ladinler gökleri deler
Dağıtır bulutu, ikiye böler
Rüzgarla dansına kalkar tepeler
Sokulur bağlara nazın Zigana.

Ninemin elinde bir kuru değnek
Bin yıllık kültüre örnektir örnek
Mazlumdur ovanda otlayan inek
Masumdur koçların, kuzun Zigana.

Baş verir suların, yeşile bakar
Güneyden başlayıp kuzeye akar
Dolanır, hep aynı kapıya çıkar
Yokuşun, bayırın, düzün Zigana.

Bazı gün semayı kaplarken telaş
Oynardı yerinden dere, tepe, taş
Şimşekler çakınca patlardı flaş
Ay olur parlardı yüzün Zigana.

Duvara atılmış yumruksun desem
Doğrudur, son günler kırıksın desem
Desem de aldırma, buruksun desem
Yakışmaz ki sana hüzün Zigana.


~ENGİN YEŞİLYURT~